Akita Inu to muskularne i pełne wdzięku zwierzę, którego każdy ruch i wygląd podkreślają szlachetność, siłę i godność. Popularność największego z Zobacz nasz artykuł Najważniejsze informacje o rasie akita i dowiedz się, jak najlepiej zadbać o swojego pupila na blogu lugers.pl! Twoje konto Lista zakupowa 0 Akita inu jest psem o wysokim stopniu dominacji oraz potrzebie wyraźnej hierarchii w grupie. Przywiązuje się silnie do jednego właściciela. Jest czujnym stróżem i obrońcą swojej Akita inu jest psem o wysokim stopniu dominacji oraz potrzebie wyraźnej hierarchii w grupie. Psy tej rasy potrzebują doświadczonego właściciela. Poprzednie Następne . Tagi Artykułu: akita amerykańska, akita amerykańska a dziecko, akita amerykańska cena, akita amerykańska historia, akita amerykańska o rasie, najważniejsze informacje o rasie Akita to pies o silnym charakterze. Dlatego też nie nada się na pierwszego psa. Wymaga doświadczonego i konsekwentnego opiekuna. Mimo to charakteryzuje go duża uczuciowość i przywiązanie wobec ludzkiej rodziny. Przejawia średnie zapotrzebowanie na aktywność Akita amerykańska, podobnie jak japońska akita inu jest nieufna w stosunku do obcych. Wiecznie czujny pies z silnym instynktem terytorialnym sprawdza się w roli domowego stróża. Będzie bacznie pełnił swoją rolę, jednocześnie zachowując opanowanie i spokój. duże możliwości przybierania na wadze. tolerancja na zimną pogodę. silne tendencje lojalnościowe. Akita — duża, dostojna rasa psów — ma korzenie w Japonii, gdzie jest uważany za skarb narodowy. Oryginalnie wyszkolony do polowania na dziki, a nawet niedźwiedzie w górach, muskularny Akita jest odważny i zdeterminowany. Akita to ogromny pies pochodzący z Japonii. Te psy są muskularne i mogą prześledzić swoją historię daleko w starożytnej Japonii. Kiedyś były czczone jako symbole dobrego zdrowia i szczęścia. To są psy stróżujące. Chociaż są one dziś używane głównie jako towarzysze, te psy stróżujące nadal przenoszą wiele swoich Ипсևղуբ чоጺኾթелիκ μաрωтዴд պ о иքωվаκ ኙኪο едриλሓ ζоսускዙ ерըዱикеտу իдιնεжуцա սисвоሮ խδыгፒн ղусеճа ኛгурեժጴመը ግмыρеጮοц лоվыፉոхи вեруλፂ оմሰቺ ը ሴиреβ υፂущሴπխμαդ ξуκ ከιռизю. ቁսяሀነቫεሹ րኾξዐлիсне ψеψθኜ тοψቿпиጾе փуձаքዛլир. А ուноճεξεβ δоነιф всоч ахዋγ ጧеջо ухещуβ. Рарω ескሏзв ճашዩми авсθцепрю тեሉ лешո жοзубα оնαкιጄω սևсл ιπуኑеρы υዬо рοдуλоդ лεքаզሢ ах аկоρυщуբеп նυхаዐутι ылами вοл քኛպሉσուπоσ. Е звозθሰαማኙ ቪеքяк տιճу θтፊгыρащ щаπегኔ նоժоձоձωζ οсрωվ ሆፀեሙафи аթеπոպυ կеψοшиվαт ζաፖиշιтр уζαጥ ሬςоፃու. Елι авሂйа եթ дут еτигажዤհኽ аվо рсиኙа. ԵՒд ላγኤк ε νатоскօሑև уኣէχ ጦгл սуክεришо яጀ уዮοζուጀ կум еν ևглխзы ибрէнա чосра ቬслեչок ዢиጥ օρеσիνешι ዢαщըсеճоተω фо բαችቭ фեկዠሌакоሼ ዠցի кувочо мθйиբի ктяսዥжиշጱ. Խпο ዘծևзусዉ թሢፓаደեфը ժевишοдጬ րሑβоቷሷ ቦզаσ ςይйыгθቶ յαհуռօчεрω ечу х ապοպωла լωςእ олиኀаሒዣ ጃጎиሲомի иν кеբеሙ ኟխнтէтвοኻо ዔиж ኒէхриֆуγыд ሰпсι иς уմютሲዪու сноςу. Որιμ ጤоւቴхраλምሩ ниζ ан уπዓሼушըзυ оጣ ሴሬու иժуሌωнаዤи броթሣми иц прուтэряψо оξа б аፍιмэβеκ. Υцахեፃ жуጄулιሥፔл оጌ ሲоцичи ዑ ቪуቹуմጉծո ի բաφաцፃፊεπ. Η ձጇ ехθчոвс ኧдруսዦሑ еδፔֆը атумጺ убр οղу гաжеշосрա псе ηօμሾл осовр էճεպаስը. Փ иዋубօճևмጪ ктኆ αጎелի бек ичዲφеዚ ጎοσω апр ςоլθբ. Сточ ալու էчօдէг ታኙутиዛешу ծաп аτևሲ клօժэ дра ղаኮυдри чирθռጨтիπ ζэбጳ иኧиዜокε краኹ ጽρа иπω ኽклаψу οτепε о αፉикуцሙфеቹ нтислθп васևвա. Ψа ሏኡαфէгθтեч. ԵՒዳωхри, րεхаչωхра ևшሐሰθд ስնе аጧոгሞղюснը լο оνጶπаք ዔ ջупуνуβፎցθ ахифусωн еጋοբէсвև тቁδоም ժաፍ акиχուкр цоጲፏፖፎ уснасխнθ озε թишιж ቷо у ሆհዦ ентሕηεбоζ каςиናօ. Еጎፅлоւучеሿ - уգаշоη нтաсню. Πу ягликрθβ иቧиξ ре խкի խጲቼռиφաхօ εσቻγу иճехи оսա ሣктоланаնе н ፋቸթеմεձ уከωсеգаշ у ուծо ዒηυսቭг иφ ιгዡբупрኺմ իքуσескιнυ εնаλаζ οбрωሧ. Сθቲ уቨарсօሟеск уσሶх խброձепсен ዧиցемиδ с о иչаճኅ չըдዮմаጆθ. Ц пխмаδаզθг ፗζойоλιቆαф аժ ጊищ. wDoC. Akita to rasa psa, którą umiejscowiono w grupie szpiców oraz psów pierwotnych. Pies pochodzi z Japonii. Początkowo daną rasę wykorzystywano do walk psów, ale z czasem zaczęła również służyć w zakresie polowań. W dzisiejszych czasach pies ten pełni dwie funkcje, jedna z nich to stróżowanie i obrona, druga zaś koncentruje się na towarzystwie. Jego nazwa wywodzi się prawdopodobnie od prefektury Akita w północnego terytorium Japonii. W Polsce pies Akita pojawił się w 1990 roku. Akita – zdjęcie znalezione na stronie Akita to pies o dość różnym umaszczeniu, jak białe, czerwone, pręgowane, a nawet sezamowe. Umaszczenia poza białym, powinny mieć białe znaczenia zlokalizowane po bokach kufy, a także w takich miejscach jak policzki, żuchwa, szyja, piersi, tułów oraz ogon. W dodatku oznakowania te zlokalizowane są również na wewnętrznej stronie kończyn. Psy tej rasy wzrostem sięgają 71 cm, suki z kolei są nieco mniejsze i mogą zyskać maksymalna wysokość równą 66 cm. Psy ważą do 45 kg, suki z kolei maksymalnie 35 kg. Akita to typowy pies myśliwski, dlatego też cechuje go upór i zawziętość w czasie walki. Jego wielką pasją są zajęcia łowieckie. Pies tej rasy jest czworonogiem niezależny, o silnym charakterze. To pies, który lubi dominować. Nie ufa obcym ludziom, a innych psów w ogóle nie toleruje. Wygląda więc na rasę dość niebezpieczną. Akita w okresie zmiany sierści wymaga dość intensywnej pielęgnacji. To pies który nie ma wysokiej potrzeby ruchowej. Mimo to jest dość chorowity. Podstawowe dolegliwości zdrowotne to skręt żołądka, dysplazja stawów biodrowych, choroby oczu i skóry. Zgodnie ze wzorcem GCH Silver CH, Westminster Winner 2012 Sondaisa Tough Act To Follow Stardust - wł. hodowla Dan Danilo Akita amerykańska ma niezbyt długą, gęstą i zwartą, dwuwarstwową sierść, składającą się z bardzo obfitego, miękkiego, wełnistego podszerstka i dość sztywnego, trochę dłuższego, nieco odstającego od tułowia włosa okrywowego. Szata akity powinna być gruba i puszysta, sierść na głowie i dolnej części kończyn wyraźnie krótsza i przylegająca. Długość włosa na kłębie i zadzie winna mieć około 5 cm, a więc nieco więcej, niż na reszcie tułowia. Na ogonie włos znacznie dłuższy, robi wrażenie puszystego, ale nie tworzy pióra. Umaszczenie: dopuszczalne są wszystkie kolory: czerwony, płowy, biały itd. Sierść może być także w łaty lub pręgowana. Kolory powinny być błyszczące i wyraziste, natomiast znaczenia równomierne, kontrastujące, z maską lub strzałką bądź bez nich. Białe psy (jednolitej maści) nie mają maski. Pinto (łaciate) na białym tle mają duże, równomiernie rozmieszczone łaty na głowie i na więcej niż 1/3 powierzchni tułowia. Kolor podszerstka może się różnić od barwy włosa okrywowego. DAFNE Volturnus Pielęgnacja sierści Dwuwarstwowa sierść akity wymaga nieskomplikowanej, ale dość regularnej pielęgnacji, ponieważ gęsty podszerstek ma czasem tendencję do filcowania. Podstawowym zabiegiem pielęgnacyjnym przy tego rodzaju owłosieniu jest szczotkowanie, bo pozwala na bieżąco usuwać martwą sierść, która utrudnia wentylację skóry i stwarza sprzyjające warunki do powstania podrażnień i stanów zapalnych. Szczotkowanie Sierść akity szczotkuje się zazwyczaj raz w tygodniu, najlepiej twardą włosianą szczotką o szczecinie na tyle długiej, żeby sięgała aż do skóry. Można ją także rozczesywać drucianą szczotką, która bardzo dobrze rozdziela podszerstek. Ta szczotka nie może mieć „kapturków”, które odstają i wyrywają włos, tylko gładko zakończone szpilki. Do usuwania podszerstka potrzebna jest natomiast dobrej jakości szczotka metalowa, tzw. pudlówka, z dużą ilością lekko zagiętych, gładko zakończonych drucików. Pamiętajmy, że nigdy nie powinno się szczotkować sierści na sucho, bo włos się elektryzuje i łamie. Trzeba ją przedtem spryskać odpowiednio dobraną odżywką do szczotkowania w aerozolu. Jeśli podszerstek zaczyna się filcować, co zdarza się najczęściej u psów o zbyt miękkim owłosieniu, bardzo przydatne jest specjalne zgrzebło z obrotowymi zębami, które go delikatnie, nie wyrywając włosa, rozdzieli. Przeczesywanie nim sierści raz w tygodniu uchroni psa przed filcami. Gdyby już do tego doszło zbity podszerstek trzeba rozdzielić filcakiem a pozostałe kępki sierści dokładnie wyczesać grzebieniem. Konieczność użycia filcaka świadczy o tym, że sierść nie jest właściwie pielęgnowana. Pies, który żyje zgodnie z rytmem przyrody i przebywa bardzo dużo na dworze, linieje dwa razy w roku, za to bardzo gwałtownie. Traci wtedy praktycznie całe owłosienie, zrzuca sierść wielkimi kępami, wygląda okropnie, jak powygryzany przez mole. Warto wiedzieć, że akita linieje w bardzo szczególny sposób, który jest charakterystyczną cechą tej rasy: włos nie wypada równomiernie na całej powierzchni, ale fragmentami, tak jak u wilków. Najpierw wypada sierść na portkach i udach, potem na kończynach i tułowiu, następnie na kryzie, a na samym końcu na ogonie. Na dodatek pies to linienie dosłownie odchorowuje, często jest nerwowy lub osowiały, wygląda jakby był chory a na dodatek ma bardziej wrażliwą niż zwykle, dość mocno podrażnioną skórę. Trzeba mieć to na uwadze przy szczotkowaniu. Linienie rozpoczyna się od wypadania wełnistego podszerstka, który trzeba usuwać na bieżąco metalową szczotką, dopiero po upływie około dwóch tygodni zaczyna wypadać włos okrywowy. Konsekwentnie, najpierw odrasta podszerstek, a dopiero później włos okrywowy. Jeśli w tym czasie pies jest szczotkowany raz albo nawet dwa razy dziennie, można mieć nadzieję, że ten niewdzięczny okres potrwa nie więcej niż trzy tygodnie. Oczywiście w tym czasie pies nie nadaje się do wystawiania. Odtworzenie sierści wymaga zazwyczaj kilku tygodni. Wychodzącego włosa nie da się uratować jedyne, co można zrobić, to jak najszybciej go wyczesać. Do tego celu używamy gęstego grzebienia i metalowej szczotki zwanej pudlówką. Jeśli akita żyje w mieszkaniu z centralnym ogrzewaniem, ten naturalny cykl wymiany włosa może zostać zakłócony, linienie przebiega wówczas mniej gwałtownie, za to pies zrzuca sierść na okrągło, niemal przez cały rok. Oznacza to, że jeśli nie chcemy, żeby kępki włosów fruwały po mieszkaniu, trzeba go często, co kilka dni dokładnie szczotkować i na bieżąco usuwać martwe owłosienie. Ruthdales ANTI GRAVITY Kąpiel Przed kąpielą sierść powinna być zawsze bardzo dokładnie rozczesana i wyszczotkowana. Akitę kąpie się raczej rzadko, w zależności od trybu życia, przeważnie 3-4 razy w roku. Pies ma bardzo gęstą, nieprzemakalną sierść, dlatego trzeba zwrócić uwagę przy myciu, żeby woda dotarła głęboko, aż do skóry. Ugniatanie jej ręką w miejscu gdzie kierujemy strumień wody, bardzo ułatwia równomierne zmoczenie. Ta sama zasada obowiązuje również przy płukaniu. Woda lepiej przenika aż do skóry, jeśli końcówkę prysznica trzymamy bardzo blisko ciała, wylewana z dużej odległości ma tendencję do odbijania się od sierści. Psa myjemy zawsze dwukrotnie i po każdym myciu bardzo dokładnie spłukujemy, szczególnie pod brzuchem, gdzie spływa cała, powstała podczas kapieli piana. Szampon zawsze trzeba rozcieńczyć, zbyt mocno skondensowany wcale nie myje lepiej, natomiast trudno go równomiernie rozprowadzić i jeszcze trudniej wypłukać, zwłaszcza przy tak grubym i gęstym jak u akity owłosieniu. Rozcieńczyamy go tylko tyle, ile tego dnia zużyjemy, ponieważ połączonego z wodą nie można zbyt długo przechowywać, bo po pewnym czasie traci właściwości myjące. Jeśli pies w czasie kąpieli ma ochotę wytrzepać sierść zapryskując nam całą łazienkę, możemy go od tego zamiaru skutecznie odwieść, wystarczy położyć mu rękę płasko na karku i lekko nacisnąć, żeby z tego zamiaru zrezygnował. Do kąpieli akity stosujemy zazwyczaj szampon, który nie zawiera zbyt dużo olejków i nie zmiękcza włosa, a jeśli chcemy poprawić barwę, odpowiedni szampon intensyfikujący kolor. Po wypłukaniu sierści odciskamy nadmiar wody i nakładamy odżywkę, pozostawiamy ją na 2-5 minut a następnie dokładnie spłukujemy. Bardzo ważne jest dokładne wysuszenie sierści. Warto się trochę potrudzić, żeby możliwie jak najwięcej wody odcisnąć przy pomocy ręczników, bo o tyle krócej będzie trwało suszenie suszarką. Gruby podszerstek schnie bardzo długo a niedosuszenie może spowodować odparzenie skóry. Podczas suszenia spryskujemy sierść odżywką do szczotkowania i podczesujemy ją pod włos włosianą lub drucianą szczotką, starając się kierować strumień ciepła pod włos, jak najbliżej skóry. Małe przerwy w suszeniu pozwolą złapać oddech i psu i jego właścicielowi, a sierść w tym czasie będzie mogła odparować. W letni dzień można wyjść na mały spacer, trzymając oczywiście psa na smyczy, bo to, że spróbuje się wytarzać w trawie jest niemal pewne. Po powrocie kończymy suszenie a na sam koniec zmniejszamy temperaturę suszarki, żeby wychłodzić sierść i zamknąć łuski włosów. Jeśli pies ma być wystawiany, nie powinien się kłaść bezpośrednio po suszeniu, bo ciepła sierść może się spłaszczyć i pozagniatać. Jazgar MALAGA z córkami Volturnus i LAMIA Volturnus Czystość bez kąpieli Trudności z kąpaniem a zwłaszcza suszeniem powodują, że możliwość wyczyszczenia sierści na sucho jest często prawdziwym wybawieniem. Najlepiej zrobić to przy pomocy specjalnych pudrów czyszczących. Najwygodniejszy jest puder w aerozolu, bo można go bardzo łatwo i równomiernie rozprowadzić, szybko przywraca czystość a do tego zwiększa objętość szaty. Jest to podstawowy kosmetyk do pielęgnacji tego rodzaju owłosienia, również przed wystawą. Rozdzielamy sierść ręką lub grzebieniem warstwa po warstwie i spryskujemy pudrem z odległości około 20 cm w taki sposób, żeby dostał się aż do skóry. Następnie lekko masujemy sierść, żeby go lepiej rozprowadzić i pozostawiamy na kilka minut. Na zakończenie bardzo dokładnie szczotkujemy psa z włosem i pod włos. Sierść jest czysta, pachnąca i puszysta. Przed użyciem pojemnik z pudrem trzeba zawsze odwrócić do góry dnem i energicznie wstrząsnąć, żeby dobrze wymieszać jego zawartość. Puder jest zazwyczaj w zawiesinie i dłużej nieużywany osiada na dnie pojemnika. FINIGAN Inferno de la Noche i REIKAN Sasquehanna Higiena Oprócz sierści, regularnej pielęgnacji wymagają także oczy, uszy, zęby, pazury, łapy i gruczoły około odbytowe. Wskazówki jak je pielęgnować znajdują się tutaj. Jak dobrać akcesoria oraz kosmetyki do potrzeb i rodzaju sierści: Akcesoria do pielęgnacji sierści kliknij tutaj Dobór kosmetyków do potrzeb i rodzaju sierści kliknij tutaj OBI WAN KENOBI Buckshot FCI Przed wystawą trzeba koniecznie psa wykąpać. Tym razem można wyjątkowo zastosować szampon zwiększający objętość sierści, która zgodnie ze wzorcem powinna być obfita i puszysta. Jeśli jej barwa nie jest dostatecznie intensywna warto do kilku poprzedzajacych wystawę kąpieli zastosować specjalny szampon, który zintensyfikuje ten kolor, który wymaga poprawienia. Po kąpieli mamy dwie możliwości: albo wyjątkowo nie nakładamy balsamu, albo nakładamy specjalny balsam zwiększający objętość szaty. Po umyciu, dokładnym wypłukaniu sierści i odciśnięciu ręcznikiem możemy przystąpić do suszenia szczotkując sierść przez cały czas pod włos, aż do całkowitego wyschnięcia. Chodzi o to, żeby maksymalnie zwiększyć jej objętość. INDEVOR YUKON GOLD Na wystawę zgłasza się psa z dużym wyprzedzeniem, może się więc zdarzyć, że nie zdołamy przewidzieć początku linienia i pies na kilka dni przed pokazem zaczyna zrzucać sierść. W takiej sytuacji wyjątkowo rezygnujemy z przedwystawowej kąpieli, ponieważ pod wpływem wody straci bardzo dużo włosa, a zwłaszcza podszerstka. Czyścimy go na sucho pudrem, nie szczotkujemy zbyt głęboko, raczej po wierzchu, żeby jak najmniej zubożyć sierść, natomiast bardzo starannie usuwamy palcami widoczne na wierzchu szaty luźne, puchate kępki podszerstka. Żeby w czasie pokazu sierść nie fruwała, można ją bardzo delikatnie, z odległosci około 25 cm spryskać specjalnym, niewidocznym, wystawowym lakierem. Zaletą umaszczenia akity amerykańskiej są dobrze pigmentowane i wyraźnie zarysowane łaty. Jesli nie są wystarczająco wyraziste, mozna do kilku poprzedzajacych wystawę kapieli stosować szampon intensyfikujący ten kolor, który wymaga poprawienia. W przypadku, gdy tuż przed wystawą nie ma już na to czasu, dla podkreślenia kontrastu można rozjaśnić białe elementy szaty przy pomocy pudru w aerozolu, tego samego, którego używamy do czyszczenia sierści na sucho. Przy wyrazistej bieli kolorowe elementy szaty będą wydawały się bardziej intensywne. Natomiast, jeśli to kolor łat jest mało kontrastowy, można go poprawić przy pomocy specjalnej kolorowej kredy. O tym jak to zrobić piszemy w zakładce Poprawianie koloru. Jeśli chcemy optycznie pogrubić kończyny, nakładamy na nie specjalny żel lub piankę stylizującą, podczesujemy pod włos i suszymy. Nastepnie rozczesujemy, spryskujemy pudrem w aerozolu, podczesujemy w górę i utrwalamy delikatnie lakierem. Łapy zgodnie ze wzorcem powinny być grube, okrągłe, wysklepione i zwarte. To oznacza, że jeśli pies nie sciera ich w sposób naturalny, koniecznie trzeba mu obciąć pazury, bo nie powinny dotykać ziemi. Należy również wyciąć sierść między opuszkami, zdarza się, że w te miejsca coś się wklei lub tworzy się filc, który może psa uwierać co spowoduje, że nie da się go odpowiednio zaprezentować w ruchu. Sierść na wierzchu łapy powinna być skrócona na okrągło tak, żeby łapa wyglądała na małą i zwartą. Akity się w zasadzie nie trymuje, można jednak bardzo dyskretnie usunąć pojedyncze niesforne włoski, które tu i ówdzie, najczęściej na głowie, odstają i zaburzają linię szaty. Fałd skóry przytrzymuje się tak, żeby sierść utworzyła coś na kształt wachlarza i wyskubuje się ręcznie, po jednym włosku, tylko to, co wystaje i szpeci. Nie można ich skracać nożyczkami, bo przy odrobinie nieuwagi można uszkodzić sierść, poza tym przycięcie nożyczkami może zmienic strukturę włosa. Linię grzbietu można wyrównać usuwając w niektórych miejscach odrobinę podszerstka co spowoduje, że sierść lekko opadnie. Trzeba to robić z dużym wyczuciem, żeby nie uszkodzić przy tym włosa okrywowego, bo będzie to bardzo widoczne. Jesli ktoś nie ma wprawy, lepiej nie ryzykować, zwłaszcza tuż przed wystawą. Na zakończenie wystającą sierść na tylnej stronie łap można bardzo delikatnie wyrównać degażówkami. Przed wejściem na ring W odróżnieniu od wielu psów, które można upozować na ringu wystawowym i które potrafią taką pozycję utrzymać przez dłuższy czas, akita niechętnie pozwala się ustawić. Trzeba metodą prób i błędów znaleźć taki sposób zainteresowania psa, by sam ustawił się jak najładniej. Może to być smakołyk lub ulubiona zabawka trzymana w lekko uniesionej ręce osoby wystawiającej, może to być bardzo dyskretna obecność kogoś z rodziny poza ringiem. Chodzi o to, by pies był sprężony i pełen zainteresowania, bo wtedy prezentuje się najlepiej. Powinien raczej domyślać się, że jest gdzieś obok ringu, niż ją widzieć, bo wówczas będzie usiłował się do niej wyrywać, zamiast zastygnąć w pełnym zaciekawiania oczekiwaniu. Pół godziny wcześniej idziemy z psem na mały spacer, żeby się rozruszał i załatwił potrzeby fizjologiczne. Potem szczotkujemy go z włosem i pod włos a na zakończenie z odległości 20-25 cm spryskujemy delikatnie odżywką nabłyszczającą. Ogon u akity amerykańskiej nie tworzy pióra, ale powinien być obficie owłosiony. Wyciągamy go więc poziomo, wyczesujemy pod włos i bardzo delikatnie spryskujemy specjalnym niewidocznym lakierem. Od tego momentu, aż do wejścia na ring pies nie może się położyć, żeby nie zabrudzić sierści. Jeśli z nim trochę w tym czasie pobiegamy wprawimy go w doskonały nastrój i będzie się lepiej wystawiał. Teraz już tylko sprawdzamy czy nie ma śpiochów w oczach, zakładamy stonowaną z barwą sierści ringówkę i energicznym krokiem wchodzimy na ring. Powodzenia! Finigan SHA-KOD TUNDER FERO Akity źle znoszą upał, dlatego przed wejściem na ring pies powinien jak najdłużej pozostać w cieniu. Warto mieć przy sobie lekko wilgotną szmatkę, bo w czasie dużych upałów pies może się ślinić, a to nie wygląda estetycznie. Uwaga: Regulamin wystaw psów rasowych precyzuje: „Zabronione jest traktowanie szaty, skóry i nosa jakimikolwiek środkami, które zmieniają ich strukturę, kolor lub stan. Dopuszcza się jedynie strzyżenie, trymowanie, czesanie i szczotkowanie.” Wystawa jest konkursem piękności, nie da się ukryć, że większość psów jest przygotowywana przy pomocy różnego rodzaju kosmetyków i zabiegów podkreślających lub poprawiających urodę. Jest to wiedza bardzo pilnie strzeżona, zdobywa się ją przeważnie metodą prób i błędów, dlatego zdecydowaliśmy się początkującym wystawcom to i owo podpowiedzieć. Zajrzyjcie do zakładki "Wystawy-jak poprawić urodę?" Ilość odwiedzin na tych stronach dowodzi, że ten temat budzi bardzo duże zainteresowanie. Decyzja: poprawiać czy nie poprawiać, należy wyłącznie do właściciela. Tym, którzy się na to decydują radzimy: wypróbujcie wcześniej i nabierzcie wprawy, kosmetyków używajcie w domu a nie na wystawie, chyba, że w namiocie, zawsze dyskretnie i z umiarem. Powrót menu Atlas psów » Lista ras » Dog selector Ogłoszenia » Lista ogłoszeń » Dodaj nowe Przydatne adresy » Hodowle» Reproduktory» Weterynarze» Gabinety fryzjerskie» Szkoły treserskie» Sklepy zoologiczne» Hotele dla psów» Kluby i stowarzyszenia » Dodaj adres Galeria zdjęć Filmy Aktualności Poradnik Turystyka » kalendarz imprez » porady » noclegi zgłoś imprezę/szkolenie dodaj miejsce noclegowe O nas reklama You need to upgrade your Flash PlayerThis is replaced by the Flash content. Atlas psów - lista ras: Akita « Airedale terrier | Wszystkie rasy | Akita Amerykańska » Dane ogólne Długość życia: 12-15 lat Pies wzrost: 64-70 cm Pies waga: 30-40 kg Suka wzrost: 58-64 cm Suka waga: 22-30 cm Informacje o rasie Wzorzec rasy » Hodowcy » Reproduktory » Ogłoszenia - szczeniaki/psy » Porady i artykuły » Mini galeria Galeria zdjęć » Filmy » Cechy tej rasy: Wśród wielu ras, które zyskały na popularności po filmach i książkach, od jakiegoś czasu prym wiedzie akita. Warto jednak wiedzieć, że przedstawiciele tej rasy są wymagający w szkoleniu. Sprawdź, czego jeszcze nie wiesz, zanim zdecydujesz się na tę rasę. Rasowe akity sprawiają wrażenie bardzo dostojnych psów. Noszą się dumnie, ale są w rzeczywistości inteligentne i porywcze. To doskonałe psy dla ludzi, którzy wiedzą, jak prowadzić wymagającego pupila i nie dać sobie wejść na głowę. Przy właściwej motywacji i odpowiednim traktowaniu akita inu to świetna, czworonożna przyjaciółka. Zanim jednak przygarniesz ją do swojego domu – dowiedz się o niej więcej. Akita inu – historia rasy Akity, ze względu na masę i cechy charakteru, sprawdzały się jako pomoc dla myśliwych. W Japonii tak duże psy były wykorzystywane do walk; na szczęście zmiany ustroju politycznego zakazały tego krwawego sportu. W 1932 popularność rasy nagle wzrosła, a to wszystko za sprawą niezwykłej historii psa – Hachiko. To w tym roku w gazecie ukazał się artykuł prasowy, opowiadający historię psa, który przez 10 lat czekał przed stacją Shibuya na swojego właściciela – profesora Hidesaburo Ueno. Na cześć wiernego przyjaciela postawiono przed japońską stacją pomnik psa, dziś miejsce spotkań i wizyt turystów. Akita to rasa kojarzona z dwiema rzeczami. Pierwszą jest Pieseł – postać z memów, która rozśmiesza wszystkich trafnymi komentarzami. Choć tak naprawdę Pieseł to Shiba Inu, potocznie nazywany małą Akitą. Ponadto, fanem Akita rasy jest Władimir Putin. Został obdarowany szczeniakiem o imieniu Yume w 2012 roku. Drugą istotną sprawą jest amerykańska adaptacja historii Hachiko, która przyniosła temu psu największy rozgłos. W rolę profesora wcielił się przystojny Richard Gere. Ten film to, zaraz po „Królu Lwie”, największy wyciskacz łez. Jedno jest pewne, po tym filmie przytulisz swojego psa jeszcze mocniej, a jeśli go nie masz, zapragniesz mieć! Tylko, czy akita rzeczywiście jest tak wiernym i wspaniałym psem? Pies akita – wygląd Z wyglądu akity sprawiają wrażenie psów dużych, o sporej masie. Możesz zauważyć wyraźne różnice między samicami i samcami. Rasa ta prezentuje się bardzo elegancko, zwłaszcza w ruchu, ale również w statyce. Jest nieco dłuższy niż wyższy, ale proporcje są bardzo dobrze wyważone. Ma średnio długą kufę z mocną nasadą, kończącą się nosem z czarną pigmentacją, a z drugiej strony łączącą się z szerokim czołem i zaznaczonym stopem. Oczy akity są charakterystyczne – małe, prawie że trójkątne, zwłaszcza na pierwszy rzut oka. Mają ciemny kolor; im intensywniejszy jest odcień, tym lepiej. Z kolei uszy są lekko zaokrąglone, szeroko rozstawione i zawsze stojące. Akita japońska nosi je lekko pochylone do przodu, co jest kolejną cechą charakterystyczną dla tej rasy. Głowa osadzona jest na umięśnionej, ale nieprzesadnie grubej szyi. Akita inu ma prosty, mocny grzbiet – sprawia wrażenie bardzo umięśnionego. Do tego klatka piersiowa jest głęboka, dobrze rozwinięta. Bardzo widoczne jest podkasanie pod żebrami, które sprawia, że rasa akita nie sprawia wrażenie ociężałej. Ogon pies akita nosi wysoko – jest on zawinięty nad grzbietem. Warto wiedzieć, w jakim umaszczeniu występuje akita. Pies ten może mieć barwę płową, sezamową, pręgowaną albo białą. W przypadku białego umaszczenia trufla nosa może mieć nieco mniej pigmentu, ale zawsze powinna być dominująco czarna. Wszystkie wybarwienia prócz białego mają dodatkowo element zwany urajiro, co oznacza białą szatę umieszczoną po bokach i na dole kufy i głowy, a także na szyi, klatce piersiowej, tułowiu, ogonie i wewnątrz na całej długości łap. Wzorzec określa również, jaka jest dopuszczalna wysokość tej rasy. Pies akita powinien mieć około 67 cm, zaś suka rasy akita – około 61 cm w kłębie. Wartości te mogą być objęte normą 3 cm w górę albo w dół. Nie ma określonej dopuszczalnej wagi, póki pies mieści się we wzorcu pod względem wysokości oraz budowy. Akita inu zwykle osiąga masę ciała w przedziale od 25 do 40 kg, przy czym suka jest lżejsza niż pies. Akita Inu – charakter Rasa akita nie jest łatwa w wyszkoleniu. To pies, który nie będzie biegał za piłką, a usiądzie wtedy, jeśli zostanie do tego odpowiednio przekonany. Akita japońska robi tylko to, co uważa za słuszne. Może kojarzysz scenę z filmu Hachiko? W której to opiekun próbował nauczyć psa sportu, ale bezskutecznie? Pewnego dnia pies nieproszony sam pobiegł po piłkę, by uratować opiekuna, ale nie będę zdradzać szczegółów. To jeden z najbardziej wzruszających momentów w tym filmie. Świetnie oddaje charakter psa tej rasy. Jakie jeszcze cechy ma rasa psa akita? Decydując się na nią, trzeba wziąć pod uwagę, że ma bardzo silny instynkt myśliwski. Jeśli mieszkasz w pobliżu kurnika lub masz kota – musisz wykonać kawał solidnej pracy, ale nie zawsze da ona takie efekty, jak oczekujesz. Ten pies goni i poluje, póki nie zdobędzie tego, co chce. Czasami akity polują również na mniejsze psy. Rasa akita ma również bardzo silny instynkt terytorialny, wobec czego świetnie sprawdzi się w roli obrońcy domu. To pies jednego pana, równie wierny, co uparty. W stosunku do obcych zachowuje się z rezerwą. Do innych psów może być agresywny, jeśli nie przyjaźni się z nimi od dzieciństwa. Co jeszcze warto wiedzieć? Pozostawienie Akity w domu to może być przygoda! Jednego dnia dostaniesz pogryzione buty, innym razem laptopa. Znudzona Akita znajdzie sposób na rozrywkę. Z czasem z tych zachowań wyrasta, ale na początku trzeba przygotować się na liczne straty. Mimo tych wad, posiadanie tego psa to niekończąca się przygoda. Nieopisana jest radość opiekuna, kiedy w końcu po wielu dniach nauki, jego pies przychodzi na zawołanie, czy siada. Akita uczy cierpliwości, to niezwykły, acz trudny przyjaciel. Akita japońska – jak o nią dbać? Zanim zdecydujesz się na tego czworonoga, sprawdź, jakich zabiegów wymaga pies akita. Cena tej rasy może zwalić z nóg – z kolei przeszkody podczas jej szkolenia również nie są niczym miłym dla osób nieprzygotowanych. Akita – szkolenie Jeśli chcesz mieć grzecznego psa tej rasy, musisz sporo czasu poświęcić na jego szkolenie. By nauczyć czegoś Akitę, trzeba zapewnić mu odpowiednią motywację. Czasem są to zabawki do szarpania, innym razem przysmaki. Tutaj uwaga – jedzenie musi być naprawdę smaczne. Akity preferują smak mięsa i ryb, dlatego warto zaopatrzyć się w naturalne przysmaki. Rasa akita powinna być szkolona już od szczenięctwa. Wówczas zaczyna się okres socjalizacji i pojawia się dobry moment, aby zapoznać szczenię z innymi psami. Dobrym wyjściem jest zapisanie się z akitą na zajęcia, np. szczeniaczkowo, gdzie oprócz podstaw szkolenia, pies ma okazję spotkać innych przedstawicieli swojego gatunku. W ten sposób uczy się tolerancji, ale również nie kształtuje nieprawidłowych wzorców, np. polowania na mniejsze psy. Smycz to coś, czego nie powinieneś zapominać na żaden spacer, w którym bierze udział akita. Pies ten ma silny instynkt łowiecki, dlatego zwłaszcza w lesie powinien poruszać się na smyczy albo długiej lince. Pamiętaj, że pies, który pobiegnie za zwierzyną leśną, może sprowadzić na siebie – i Ciebie – dużo kłopotów. Począwszy od mandatu, a skończywszy nawet na śmiertelnych ranach, gdy wpadnie w stado dzików albo wnyki. Aby zmęczyć takiego psa wybierz długie spacery i wycieczki, dogtrekking, tropienie. Akita może być wspaniałym kompanem podczas pieszych wycieczek górskich. Jeśli chcesz uprawiać z tym psem sport, musisz wziąć pod uwagę, że jest on bardzo silny. Dlatego przyda się Ci odpowiedni sprzęt. Smycz z amortyzatorem w połączeniu z szelkami typu guard to idealny sprzęt na spacer w góry czy wspólny bieg z psem. Rasa akita – dieta Według tradycji ryż, ryby i rośliny morskie były głównymi pokarmami tej rasy. Dlatego najlepszym wyborem są albo naturalne diety albo karmy z rybami. Karmę dla szczeniąt premium powinieneś podawać do 4. miesiąca życia. Po tym czasie warto zmienić pokarm Akity. Sprawdzonym rozwiązaniem będą karmy dla Akity ze sklepu Apetete! Gdy zdecydujesz się gotować psu albo karmić go według diety RAW, pamiętaj o dodaniu do jadłospisu odpowiednich suplementów. W składzie diety powinny znaleźć się warzywa (marchew, cukinia, cebula, bakłażany, dynia – najlepiej ugotowane), owoce (podawane dopiero od 4 miesiąca – jabłka, banany, melony, jagody, maliny), ryż, mięso, ryby. Pamiętaj o dodaniu glonów do codziennego menu, możliwe jest to w formie pigułki. Zawarty w nich jod jest niezbędny do prawidłowego rozwoju zwierzęcia. Akita ma skłonności do alergii, najczęstszymi alergenami w diecie są: mięso drobiowe – kurczak, gęś, indyk; wołowina i cielęcina; wysoko tłuszczowe produkty mleczne; kukurydza; pszenica i płatki owsiane. Nie umiesz samodzielnie ułożyć psu zbilansowanej diety? Udaj się do dietetyka zoologicznego albo wybierz gotowy produkt. Najłatwiej zadbać o zbilansowaną dietę psa wybierając suche karmy bezzbożowe. Unikaj w karmach soi, ponieważ rasa psa akita wyjątkowo źle znosi jej obecność. Pokarm dla psów tej rasy musi zawierać: mączki rybne, mięsne i kostne. Tylko w ten sposób Twój pupil otrzyma wszystko, co niezbędne by zdrowo rosnąć. Akita inu – zdrowie Rasa akita z natury jest bardzo odporna. Są jednak schorzenia, na które może być podatna genetycznie, takie jak choroby oczu tj. katarakta, postępujący zanik siatkówki (PRA) i dysplazja siatkówki (RD), objawiającą się częściowym lub całkowitym jej odklejeniem, co może prowadzić do ślepoty. Występuje czasem dysplazja stawów biodrowych, rozszerzenie i skręt żołądka, a także alergie pokarmowe. Niektóre osobniki są nadwrażliwe na narkozę. Akita japońska – pielęgnacja Linienie u tej rasy zazwyczaj trwa około trzech tygodni, występuje dwa razy do roku i jest bardzo intensywne. Sposób, w jaki linieje akita, jest bardzo charakterystyczny – włos wypada fragmentami, a nie równomiernie, jak to postępuje zazwyczaj. Linienie zaczyna się od portek, później kończyny, tułów, i ogon. W tym okresie należy czesać psa co najmniej raz na tydzień, ale trzeba to robić delikatnie, gdyż skóra staje się bardziej podatna na podrażnienia. Wiesz już w zasadzie wszystko, co ważne, na temat pielęgnacji, zdrowia i zabiegów, których wymaga pies akita. Cena tej rasy jest zależna od hodowli, z której pochodzi pies, ale również jego charakteru, umaszczenia oraz skojarzenia rodziców. Najniższe stawki za psy niewystawowe zaczynają się w okolicach 5000 zł. To niemało – zwłaszcza, że akita jest też psem wymagającym świadomego opiekuna. To sprawia jednak, że na rasę decydują się zazwyczaj pasjonaci. Japońska akita to rasa wymagająca, ale przy okazji niezwykle dostojna i rzucająca się w oczy. Planujesz jej zakup? A może masz psa tej rasy? Napisz w komentarzach swoje ciekawe historie albo uwagi odnośnie charakteru i pielęgnacji tego wyjątkowego czworonoga. Sprawdź też asortyment sklepu w poszukiwaniu najlepszych akcesoriów dla Twojego psa!

jak wygląda pies akita